Gisteren zijn we uitgeschakeld in de eerste halve round robin door 5de te worden. Ook de Deen Ebler, nummer 13 in de ISAF ranglijst en de Turk Kakis konden in onze poule naar huis.
We waren verreweg het lichtste team van het veld. Nadat we op zaterdag ochtend op de weegschaal hadden gestaan kwam het team van Grams registreren waarbij "Big Jan" met 2m10 en 120 kilo aan "Americas Cup grinder-spierballen" in zijn eentje meer woog dan Melissa en Jeroen samen.
Tijdens de eerste wedstrijd moesten we nog wennen aan de boot. Met 11m20 en 4 ton zwaar een hele andere boot dan de skippy 650 waarmee we in Polen wisten te winnen.
Vooral tijdens de prestart was het moeilijk aanvoelen met boten die we niet kenden. Bij de 2e pot hadden we ons vooral vergist in de stroming die daar toch best staat. Daardoor verloren we ook de prestart en was het de rest van de wedstrijd moeilijk in halen. Daarbij hielp Kasper niet mee door naast de boot te gaan hangen. Meneer had zich even vergist in de lengte van de schoot en ging alvast hangen terwijl hij nog een stukje door moest trekken. Gelukkig hebben Martijn en Melissa Kasper weer aan boord gehezen.
Er schijnen foto's gemaakt van te zijn. We wachten in spanning af. Wat verder ook nog meespeelt in de wedstrijd is doordat er geen obstakels of grote windshifts in de baan zitten er weinig in te halen valt. Dat betekent recht toe recht aan op snelheid varen.
De derde start ging wel lekker. Doordat we agressiever gingen varen dan onze turkse tegenstanders wonnen we de prestart met veel snelheid over de lijn, maar tijdens het eerste aan de windse rak kozen we beiden voor een andere kant van het veld en kwamen we tegelijk aan bij de boven boei. Echter kwamen wij over bakboord en zij over stuurboord. Oftewel de klassieke voorrangsregel en wijkten zij niet. Doordat zij door de overtreding de leiding in de wedstrijd kregen, kregen ze direct twee penalties. Bij 2 penalties moet er 1 direct gedraaid worden. Dat deden ze niet en daarom kwam de zwarte vlag en was de wedstrijd over en hadden wij gewonnen!
Met de eerste overwinning op zak gingen we de vierde wedstrijd in. Doordat er een grote windshift bij de prestart kwam kijken verloren we helaas deze start weer en was het de rest van de wedstrijd zeilen achter de feiten aan. Doordat we ook deze hadden verloren wisten we al dat we eigenlijk niet doorgingen.
De laatste wedstrijd gingen we redelijk gelijk over de start. Bij de bovenboei konden we onze tegenstander bijna weer oppakken maar helaas was onze boot net niet lang genoeg. Doordat de wind weer onstabiel was, was het gelijk gijpen bij de boven boei en reachen naar beneden. Dit gaf dus geen gelegenheid om nog een duel aan de gaan. Met een kleine achterstand moesten we ook deze pot achter ons laten.
Om ons verdriet toch nog maar iets te verzachten zijn we naar het hippe (aldus locals) restaurant Cafe Razz gegaan in Middelfart waar we onder het genot van een biertje voor de jongens en een wijntje voor Lissie nog wat hebben nabesproken.
Zondag nog even een paar wedstrijden van de 2de round robin gekeken terwijl Melissa vriendjes aan het maken was bij de umpires aan boord.
Uiteindelijk weten we dat een america's cup team en andere zeilers met gouden plakken van de OS niet zomaar te verslaan zijn. Van de winter maar eens goed trainen met grote boten.
Melissa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten